Kerstavond 1997 een ernstig vliegincident. Ons huis was al in kerstsfeer en de heerlijke geuren aan de vooravond van familiebezoek vulden ons huis. Toen ging de telefoon.

Of ik onmiddellijk naar Schiphol wilde komen. Het was de start van een project, waar ik uiteindelijk zo’n twee jaar mee bezig zou zijn. Er lag destijds geen draaiboek, dat voorzag in de nazorg van passagiers in geval van dergelijke incidenten. Ik heb mijn mouwen opgestroopt, heb me verplaatst in degenen om wie het ging en ben aan de slag gegaan. Samen met een team hebben we gedaan wat nodig was om te zorgen voor de passagiers en de eigen organisatie. Het was inspannend én heel erg leerzaam.

Om echt iets voor anderen te kunnen betekenen, bijvoorbeeld na een ingrijpende ervaring, geeft me veel voldoening. De zilveren Kei die ik als waardering van de organisatie kreeg “voor mijn inzet, kracht en moed”, vind ik nog steeds heel bijzonder.